روش مطالعات توپوگرافيك

مطالعات توپوگرافي به وسيله نقشه انجام مي گيرد. در صورت نبود نقشه لازم است کارهاي عملي شيب يابي و تعيين ارتفاع نقاط به طور مستقيم صورت پذيرد .

براي اين منظور نقطه اي معين را با ارتفاعي مشخص به عنوان نقطه آلتيمتري در نظر مي گيرند و ارتفاع بقيه نقاط را به وسيله دوربينهاي اندازه گيري نسبت به آن نقطه مبنا مي سنجند .

در صورت وجود نقشه توپوگرافي مي توان بسياري از اطلاعات جغرافيايي و عوارض مربوط به زمين را از روي نقشه تفسير کرد .

تفسير توپوگرافيکي و جغرافيايي نقشه هاي زمين شناسي توپوگرافي را مي توان در سطح موضوعي نيز تعميم داد ، بديهي است که همانند تفسير نقشه هاي زمين شناسي ، نقشه هاي توپوگرافي نيز براي تفسير به تخصص و اطلاعات کليدي خاص خود نياز دارند .

به طور کلي در تفسير نقشه هاي توپوگرافي منحنيهاي ميزان و پيچيدگي و فواصل آنها نقش مهمي دارند .

براساس منحنيهاي ميزان مي توان اختلاف شيب ، شکل دره ها و وسعت آنها و ارتفاع خط الرأسها را براي کاربردهاي متناسب با هدف تعيين نمود .

در مطالعات توپوگرافيک يکي از راههاي ديگري که مي تواند مورد استفاده قرار گيرد ، روش برجسته بيني عکسهاي هوايي از طريق دستگاههاي استرئوسکوپ است .

براي اين منظور دو عکس مجاور هم را در زير دستگاه گذاشته و با انطباق تصوير يک پديده يا نقطه معين بر روي تصاوير بر يکديگر ، آن را به طريق برجسته مشاهده مي کنند .

براي دستيابي به روش برجسته بيني اطلاعات علمي مربوط به چگونگي استفاده از تصاوير و نشم مجاورتي آنها عادت برجسته بيني نيز لازم است .

اين کار ، يعني عادت برجسته بيني نياز به تمرين دارد و در نتيجه تجربه به تدريج به دست مي آيد . در اين کار چنانچه ترتيب لازم رعايت نشده باشد ، برجسته بيني به صورت معکوس ديده خواهد شد . بدين ترتيب که کوهها به صورت دره و دره ها به صورت کوه جلوه گر مي شوند .

از اين رو در استفاده از اين تصاوير يعني عکسهاي هوايي براي تفسير ويژگيهاي توپوگرافيک تجربه اوليه و آگاهي ، لازمه اصلي کار است .

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید.